Uzależnienie z rodziną w tle

Do dzisiejszego tekstu zachęcił mnie temat, jaki mam poruszyć z grupą terapeutyczną . Wydawać by się mogło, że temat jest znany i dość często się z nim spotykamy..

Znany jednak nie znaczy, że chętnie poruszany, a i w ostatnim zasie sporo nowych wspóluzaleznionych kobiet do mnie trafiło...

Chciałabym Wam dziś napisać jak przebiega przystosowanie wszystkich członków rodziny do uzależnienie jednego jej członka. Mam nadzieję, że przyznacie mi rację, iż naprawdę ważne jest objęcie opieką i terapią całej rodziny, a nie wyłacznie osoby uzaleznionej.

Do większości sytuacji powtarzalnych, jakie mamy w życiu jakoś się przyzwyczajamy, przestajemy je nawet zauważać, stają się normą. Z uzależnieniem jest dokładnie tak samo, tylko ma bolesne skutki dla całej rodziny. Są pewne etaypy przystosowania sie do sytuacji trudnej:

1. ZAPRZECZANIE PROBLEMOM

Pojawia się ZAPRZECZENIE, że problem uzależnienia w ogóle istnieje. Jest to zwykle na początku procesu przystosowania i nie dotyczy początków picia.

Problemy związane z nadużywaniem tłumaczone są różnymi okolicznościami(wesele, imieniny Henia, pogrzeb kolegi, usprawiedliwianie nieobecności w pracy etc.)

ZAPRZECZANIE PEŁNI TO FUNKCJĘ REGULUJĄCĄ - MA UTRZYMAĆ SYSTEM, JAKIM JEST RODZINA.

W dalszej perspektywnie powoduje kumulcję napięcia, zwiększenie sytuacji stresowych, niestety BEZ ADEKWATNYCH ROZWIĄZAŃ

Krótkotrwałym zyskiem jest świadomość, że nie można trwać w takim układzie nic nie zmieniając.

2. NASILENIE PROBLEMÓW

Relacje rodzinne ulegają pogorszeniu, narastają urazy, wrogość, bezradnośc, wstyd, smutek, złośc, nienawiść i inne trudne przeżycia, rośnie napięcie

Członkowie rodziny sobie z tym nie radzą, przeżywają złość, lęk, nienawiść, a zachowania uzależnionego( furia, agesja, atak, grożenie samobójstwem) prowadzą do wycofania rodziny i są pretekstem do dalszego trwania w uzależnieniu i przeżywania wstydu i zażenowania u bliskich osoby uzależnionej.

W okresie intensywnego picia/zażywania/grania rodzinie trudno już zaprzeczyć szkodom, jakie powoduje uzależnienie.

Niestety nie powoduje to zmiany w działaniach rodziny..

3. NADZIEJA

Pojawia sie, kiedy jest czas chwilowej abstynencji. Rodzi się nadzieja i wiara, że już będzie dobrze, pojawiają się obopólne zapewnienia i obietnice, że dramatyczne momenty już nie powrócą.

Poczucie winy u osoby uzależnionej wpływa na zachowania mające zrekompensować zaniedbania i napięcia.

Czas ten najbardzoej utrwala uwikłanie i podtrzymuje trwanie w przewlekle niszczącej sytuacji, BEZ PODEJMOWANIA ZMIAN.

Nasila się nierealistyczne myślenie i przekonanie, że ,,jak mąż/żona/partner/partnerka/ojciec /matka nie zażywa/pije/uprawia hazardu i przestanie to robić, to wszystko będzie dobrze, wyjdziemy na prostą, spłacimy długi, będziemy szczęśliwi..."

Sytuacja zażywania/picia/ grania jednak się powtarza, co powoduje coraz większe cierpienie wszystkich członków rodziny, nasila poczucie bezradności i utratę wiary we własne siły i możliwośc kontrolowania swojego życia.

4. IZOLACJA

Narastają trudności w relacjach partnerskich i rodzicielskich, w realizacji codziennych obowiązków, porozumiewaniem się, realizację potrzeb poszczególnych członków rodziny, co powoduje konflikty rodzinne (różne formy przemocy). efektem jest narastanie problemu, wycofanie poszczególnych członków z kontaktów społecznych(co utrudnia udzielenie pomocy) . Członkowie przeżywają wstyd , co ukrywają również przed sobą (zasada,, nie mów" się pogłębia), co powoduje jescze większą dezorientację i narastanie chaosu oraz bezradności. Skutkiem jest coraz większy brak poczucia bezpieczeństwa i coraz większa nieufność i/lub niemożność samodzielnego rozwiązania problemu.

Jest to szególnie trudna sytuacja dla dzieci w rodzinie, ponieważ wzmacnia ,,nie mów" i blokuje wtórnie poszukiwanie wsparcia u osoby dorosłej.

Jeśli zauważacie w swoim życiu takie prawidłowości to zapraszamy, pomożemy się Wam wydostać z zaklętego kręgu uzależnienia.